* * *
วันเสาร์ที่ 15 สิงหาคม 2558 (20140815)
เป็นวันที่จะพาจีอินขึ้นเครื่องกลับไทยครั้งแรก คืนก่อนหน้านี่นอนไม่หลับเลย กังวลมากว่าจีอินจะงอแงบนเครื่องมั๊ย 55555
บินออกจากอินชอนตอนเย็น ช่วงที่เช็คอินนี่จีอินเริ่มงอแงมากๆ เฝคงเพราะจากบ้านใหม่ไปอินชอนใช้เวลานาน นั่งรถไปชั่วโมงกว่าๆแวะบ้านแม่ที่กิมโปก่อน เพราะแม่จะขับไปส่ง พักให้นมแค่แป๊บเดียวก็ออกจากบ้านแม่ไปสนามบินอีกเกือบชั่วโมง จีอินเลยงอแง
แถมยังต่อแถวเช็คอินนาน เช็คอินก็นานมากกกด้วย
ของจีอินมี 4 ใบ ใบน้ำตาล ใบเขียวkanken ใบลายดอก และใบเล็กสุดไว้ใส่ขวดน้ำขึ้นเครื่อง
ยังมีคาร์ซีท รถเข็นเด็ก และถุงกอล์ฟอีก สงสารคนเช็คอินมาก
เนื่องจากจีอินกินนมแม่จากเต้าเท่านั้น ห้องให้นมเลยสำคัญมาก สนามบินอินชอนมีห้องให้นมหลายที่ เล็กใหญ่ต่างกัน สะดวกมากๆ เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปมา ><
พอขึ้นเครื่อง ตอนยังไม่ push back จีอินมีงอแงนิดหน่อย ต่อเนื่องมาตั้งแต่ตอนเช็คอิน ตอนนั้นคิดเลย งานเข้าแล้วววววว
แต่พอเครื่องเริ่มเข้ารันเวย์ เราก็ให้จุ๊บเต้า หูจะได้ไม่อื้อ จีอินก็สงบลง มีมางอแงอีกนิดตอนง่วงนอน ก็ให้จุ๊บเต้าอีก ก็หลับไป
เต้าสยบทุกความเคลื่อนไหว 555555
หลับยาวไปจนเครื่องลงที่ไทเปเลย
ที่สนามบินเถาหยวนนี่เรามั่นใจมากๆว่ายังไงก็มีห้องให้นม แต่พอเปิดเข้าประตูไปแอบผิดหวังเล็กน้อย นึกว่าจะได้เจอห้องที่เต็มไปด้วยฮัลโหลคิตตี้อย่างที่เคยเห็นรูป 555555
ห้อให้นมสะอาดสะอ้านดีสีชมพูน่ารัก ประทับใจ ^^
ออกจากสนามบินเถาหยวนก็ step เดิม ให้จุ๊บเต้า แต่พลาดตรงที่ เราดันให้นมก่อนขึ้นเครื่องไม่นาน จีอินเลยจุ๊บๆปล่อยๆ ตอนปล่อยนี่ก็ลุ้นๆ จะเจ็บหูมั๊ย จะร้องไห้รึเปล่า ปรากฏว่าไม่เลย แถมใช้เวลานิดเดียวเธอก็หลับยาวมาจนถึงสุวรรณภูมิ หลับสนิทถึงขั้นที่ว่า เครื่องกระแทกพื้นก็ไม่ตื่น ทำไมตอนอยู่บ้านไม่เป็นแบบนี้บ้างเนี่ย -"-
พาจีอินขึ้นเครื่องครั้งแรก สรุปว่าง่ายกว่าที่คิด ขอเล่นที่อุตส่าห์แบกไปนี่แทบไม่ได้ใช้เลย เพราะหลับยาวตลอด
ขอบคุณสามีมากๆด้วยที่คอยป้อนข้าวป้อนน้ำเมีย เพราะมือไม่ว่างเลย อุ้มตลอดทาง 5555
