My first step of being a mother

* * *
เราและสามีตั้งใจจะมีลูกตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อน ไปตรวจร่างกายทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้วพบว่า เราไม่มีแค่ภูมิคุ้มกันไวรัสตับอักเสบบี ซึ่งถึงจะไม่มีภูมินี้ก็ยังตั้งครรภ์ได้ปกติ แถมตอนนั้นสามียังเข้าใจผิดคิดว่าห้ามฉีดวัคซีนนี้ขณะตั้งครรภ์ เราเลยเลือกที่จะไม่ฉีด เพราะตอนนั้นอยากมีลูกมาก ไว้ค่อยฉีดหลังมีลูกก็ได้ ส่วนสามีนั้นปกติดี
(มารู้ตอนหลังว่าฉีดวัคซีนขณะตั้งครรภ์ได้ แต่หมอบอกว่า ที่เกาหลีจะแนะนำให้ฉีดหลังคลอด :))

ปรึกษาหมอเสร็จ หมอบอกให้ลองเองโดยธรรมชาติดูก่อนสัก 1 ปี ถ้าไม่ติดค่อยกลับมาใหม่ ซึ่งปีครึ่งผ่านไปก็ยังไม่สำเร็จสักที ยอมรับเลยว่าเคยเครียดจนถึงขั้นไม่สบาย เครียดลงกระเพาะ อาเจียน ร้องไห้ เห็นคนอื่นมีลูกเราก็อิจฉา เห็นเพื่อนๆท้อง ทำไมไม่ใช่เราสักที ใครๆก็บอกว่าอย่าเครียด เครียดแล้วน้องจะไม่มา แต่บางทีมันก็อดคิด อดน้อยใจไม่ได้จริงๆนะ ก็คนมันอยากมีลูกนี่นา อยู่กับความรู้สึกนั้นไประยะนึงก็บอกกับตัวเองว่า ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเครียด ไม่อยากไม่สบาย เลยพยายามปลอบใจตัวเอง ทำใจให้เข้มแข็ง สามีก็คอยอยู่ข้างๆปลอบใจตลอด

จนเมื่อสักปลายไตรมาส 3 ของปีที่แล้ว(2556) จู่ๆสามีก็พูดขึ้นมาว่า เราไปปรึกษาหมอกัน พอไปถึงก็เจอหมอคนเดิม เค้าเลยส่งเราไปที่แผนกคนมีลูกยาก ตอนนั้นไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องมานั่งอยู่ในแผนกนี้ T^T หมอสูติก็ซาวด์ผนังมดลูก ส่งไปตรวจท่อนำไข่โดยการฉีดสีเข้าไปแล้ว x-ray ขอบอกว่ามันเจ็บมากจนเราร้องโอ้ยออกมาเลย แต่ทุกอย่างก็ปกติ สามีก็เสนอตัวจะตรวจเสปิร์มของตัวเองด้วย สรุปได้ว่าเป็นปัญหาที่สามีนิดหน่อย แต่ไม่ใช่เคสซีเรียดอ่ะไร (ตอนนั้นขอบคุณสามีมากๆที่เสนอตัวตรวจ รู้สึกเลยว่าเค้าเป็นผู้ชายที่แมนมากๆ บางคนไม่อยากจะตรวจด้วยซ้ำ)

หมอเลยจ่ายยา clomiphene มาให้ ซึ่งเป็นยาเร่งไข่ตก แล้วก็นัดอัลตร้าซาวด์เช็คว่าไข่ตกรึยัง พอตกมาแล้วก็นัดวันฉีด pregnyl(HCG) ที่สะโพก ซึ่งเป็นยาที่ใช้ร่วมกันกับ clomiphene หลังจากนั้นก็กำหนดวันทำการบ้าน ถ้าประจำเดือนมาก็มาหาหมอเพื่อขอใบสั่งยานี้อีก
ซึ่งชีวิตเราก็วนเวียนอยู่กับกระบวนการนี้ไปอีกประมาณครึ่งปี จำได้ว่าตั้งแต่กันยายน2556-กุมภาพันธ์2557 ก็มีหดหู่บ้างเป็นบางครั้ง เพราะสามีทำงาน และเรากำหนดวันประจำเดือนมาไม่ได้ พอมาวันธรรมดาทีก็ต้องไปโรงบาลคนเดียว เลยนอยๆบางนิดหน่อย

เดือนมีนาคม 2557 หมอเสนอให้ทำ Intra-uterine Insemination(IUI)-การฉีดน้ำเชื้ออสุจิเข้าสู่โพรงมดลูกโดยตรง ซึ่งหมอก็ทำตามกระบวนการเดิมคือ จ่ายยา clomiphene นัดวันมาซาวด์ว่าไข่ตกรึยัง ฉีดยา ซึ่งรอบนี้โดนฉีดแทบจะวันเว้นวัน เพื่อให้ไข่เติบโตสมบูรณ์ ฉีดยาก่อนหน้านี้มาเกือบ 6 เดือน เดือนละเข็ม รอบนี้โดนไปอีกประมาณ 5 เข็มได้ กว่าจะท้องนี่โดนฉีดไป 10 เข็มได้ สะโพกพรุนไปหมด จนหมอที่เป็นคนฉีดยาถามว่า...จะเปลี่ยนข้างบ้างมั๊ย 555 และรอบสุดท้ายที่โดนฉีดคือฉีดเข้าทางหน้าท้อง ตอนแรกหมอบอกให้ฉีดเองที่บ้านได้ หรือให้สามีฉีดให้ก็ได้ เค้าจะสอนให้ แต่เรากับสามีกลัวมาก กลัวฉีดไม่ตรงที่ กลัวจิ้มลึกเกินไป บลาๆๆ เลยขอนัดวันให้หมอฉีดให้ดีกว่า >____<

Intra-uterine insemination (IUI)

Intra-uterine insemination (IUI)

วันพุธที่ 26 มีนาคม 2557(20140326)

เป็นวันที่ทำ IUI หมอนัดตอน 10.45น. แต่นัดสามีไปตอน 9.00น. เพื่อไปเอาเสปิร์มออกและคัดเสปิร์ม ขั้นตอนการทำ IUI ไม่ยากเลย พอถึงเวลานัด พยาบาลก็เรียกให้ไปเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมที่เค้าเตรียมให้ แล้วพาไปที่เตียงขาหยั่ง ช่วยจัดท่าให้  ให้เช็คหลอดแก้วที่ใส่เสปิร์มว่าเป็นของสามีเราถูกต้องใช่มั๊ย แล้วพยาบาลก็ยืนรอหมอ กุมมือไว้ข้างหน้าอยู่ข้างๆเตียงเรา ยืนท่าเรียบร้อย หลังตรง ดูเคารพคนไข้สุดๆตามสไตล์คนเกาหลีอ่ะนะ แต่พอเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ ;p

ขั้นตอนการทำ IUI ไม่เจ็บเลย ฉีดยายังเจ็บกว่า ฉีดเสร็จก็ในนอนบนขาหยั่งอยู่เฉยๆ 10 นาที แล้วก็กลับบ้านได้ อ่ะ แล้วก็จ่ายยาเหน็บที่ชื่อ Utrogestan มาด้วย เพื่อช่วยในการฝังตัวอ่อน
รายละเอียดของยาตามนี้ >> http://www.besins-healthcare.com/pdf/Utrogestan%20200mg%20PIL%20%28Thai%29.pdf

หลังจาก 10 นาทีนี้แล้วเดินเหินได้ตามปกติ ไม่จำเป็นที่จะต้องนอนเฉยๆตลอดเวลา เพราะหลังจากออกจากโรงบาล เราก็เดินไปทำธุระกับสามีเยอะมาก ดูจาก step counter app ในมือถือแล้ว วันนั้นเดินไปประมาณ 7000 กว่าก้าวได้ -"-
แถมตอนขับรถกลับบ้าน สามียังบอกว่าควรจะขึ้นลูกระนาดแรงๆมั๊ย ช่วยไข่กับเสปิร์มผสมกัน คิดได้นะ -"-



วันอังคารที่ 8 เมษายน 2557(20140408)

หมอนัดตรวจเลือด เพื่อเช็คว่าตั้งครรภ์หรือไม่ หมอถามว่า จะให้โทรไปบอกผลที่เราหรือที่สามี แต่เรากลัวๆ ไม่อยากฟังผลเท่าไหร่ เลยขอให้โทรไปบอกสามีแทน ซึ่งตอนเย็นสามีก็โทรมาบอกผลกับเราว่า ท้องแล้วนะ ดีใจมากกกกกกกก แล้วก็เจอบัญญัติ 10 ประการจากสามี ห้ามโน่นห้ามนี่ ห้ามนั่น ห้ามทำงั้นงี้ ต้องระวังโน่นนี่ 55555
จริงๆก็คิดๆไว้แล้วว่าน่าจะสำเร็จ เพราะหลังจากที่ทำ IUI ไปสักอาทิตย์นึง เราเหนื่อยง่ายมาก เดินนิดเดียวก็เหนื่อยแล้ว แต่ก็ยังไม่อยากคิดไปเอง เลยทำใจร่มๆไว้ ^^ ช่วงก่อนหน้านั้นเราก็ดูเครียดๆเหมือนกัน จริงๆไม่รู้ตัวหรอก แต่สามีพูดขึ้นมาว่าดูเครียดๆ แต่พอฟังผลแล้วก็สบายใจขึ้นมาเลย :D



วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน 2557(20140417)

เป็นวันที่ทั้งกังวล และตื่นเต้นไปพร้อมๆกัน เพราะวันนั้นเป็นวันที่หมอนัดอัลตร้าซาวด์ ใจหวั่นๆกลัวว่าซาวด์แล้วจะไม่เห็นอะไรเลย ปรากฏว่า... เห็นอะไรกลมๆ สีดำๆ กลมๆรีๆ หมอบอกว่าคือ baby house ขนาด 0.11cm ภาษาเกาหลีก็ตรงตัวเลย 아기집 ^^ เสียดายที่หมอไม่ได้ปริ๊นมาให้
หมอบอกอายุครรภ์ 5 สัปดาห์ ก็งงว่าทำไม 5 สัปดาห์ เพราะถ้านับจากวันที่ทำ IUI ก็น่าจะมาประมาณ 3 สัปดาห์นี่นา สรุปคือ หมอส่วนใหฯ่จะนับเอาจากวันที่ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายนี่เอง


หลังจากนั้นสักอาทิตย์นึง ก็เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เหน่ื่อย กินอะไรก็ไม่อร่อย กินน้ำเปล่าไม่ได้เลย T^T




วันพฤหัสบดีที่ 24 เมษายน 2557(20140424)

วันนี้สามีลางาน พาไปตามนัดหมออัลตร้าซาวด์

จริงๆพอนัดซาวด์ทีก็กังวลทีนะ กลัวซาวด์แล้วไม่เจอ กลัวจะหายไปไหน แต่วันนี้เป็นวันที่ได้ยินเสียงหัวใจลูกเป็นครั้งแรกเลย ฟังแล้วชื่นใจที่สุด
หมอบอกตัวอ่อนยาว 0.32cm อัตราการเต้นของหัวใจก็ปกติดี ^_______^


หลังจากนั้นก็มีอาการแพ้อย่างหนักหน่วง กินอะไรก็อาเจียนออกมาหมด อาเจียนวันละเป็น 10 รอบได้ บางทีตอนเช้าก็ชอบอาเจียนน้ำย่อย ซึ่งมันทรมารมาก เพราะต้องขย้อนออกมา นอกจากจะแสบกระเพาะแล้ว ยังแสบมาถึงหลอดอาหาร แสบคอ เลือดกำเดาไหล ทำอะไรก็เหนื่อย ได้แต่นอนซมอยู่บนเตียง แต่ชีวิตยังต้องสู้ต่อไป ข้อเสียของการอยู่เมืองนอกคือ เวลาเกิดอะไรแบบนี้แล้วได้แต่อดทน เพราะกลางวันอยู่คนเดียว ต้องช่วยตัวเองสุดๆ Y___Y




วันเสาร์ที่ 10 พฤษภาคม 2557(20140510) - 8w 2d


สามีพาไปโรงบาลตอนเช้า เพราะมีนัดอัลตร้าซาวด์ เนื่องจากแพ้หนักมาก เลยไปปล่อยระเบิดไว้ที่โรงบาล 1 รอบ ดีนะที่เดินไปเข้าห้องน้ำทัน ><

เริ่มเห็นอวัยวะเป็นส่วนๆแล้ว แขน ขา ศีรษะ กลมๆเหมือนโดราเอมอนเลย หัวใจก็เต้นปกติดี ความยาวตัวอ่อน 1.91cm

หน้าตาแม่ดูอิดโรย หมดแรงมาก จนหมอและพยาบาลทักเลย 5555


เริ่มจะยาวแล้ว ขออัพเดทแค่นี้ก่อนเนอะ ไว้มาต่อวันหลังจ้า :)