Jindalrae's 4th birthday

* * *

สุขสันต์วันเกิดจินดัลเร ปีนี้ 4 ขวบแล้ว เวลาผ่านไปไวจริงๆ ยังจำวันแรกที่พาขึ้นรถไฟกลับบ้านได้ดี ^^

แต่วันเกิดปีนี้จินคงน้อยใจน่าดู ยังคอยเรียกร้องความสนใจจากแม่เป็นระยะๆ คอยมองแม่ด้วยแววตาน้อยใจเวลาอุ้มน้อง ยังคอยมาเกาะขาเวลาแม่ที่ให้นมน้องอยู่ และชอบมาสะกิดแม่ให้อุ้ม

แต่จินดัลเรเป็นหมาใจดี อย่างน้อยจินก็ไม่เคยเห่า ขู่ หรือกัดน้อง แถมยังคอยมานอนใกล้ๆ มาดมๆ หวังว่าพอจีอินโตพอที่จะเล่นกันได้ จินดัลเรจะได้มีเพื่อนเล่นเพิ่มขึ้นเนอะ

ขอให้จินมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บป่วย เป็นลูกสาวคนโตที่น่ารักและใจดีของครอบครัวเราตลอดไป ^__^

Jee In one month old

* * *

ผ่านไปแล้ว 1 เดือน ที่เค้าว่ากันว่าเดือนแรกจะเป็นเดือนที่เหนื่อยที่สุด สำหรับเรานั้นโอเคเลย คงเพราะได้ปรับตัวที่ postnatal care center ด้วย และวีคนี้พ่อกับแม่มาช่วยเลี้ยงช่วยอุ้ม เราเลยได้พักไปในตัว พูดตามจริงคือ.....เราเลี้ยงเองเต็มๆแค่เกือบ 2 อาทิตย์เอง lol

พัฒนาการเดือนแรกของจีอิน...

ช่วงแรกๆตื่นบ่อยมาก คงเพราะนมแม่ย่อยง่ายเลยหิวไว ตื่นมาดูดนมบ่อยจนแม่ปวดหัวนมไปหมดแล้ว หลังๆมานี่ดูดนานขึ้น เลยซื้อ nipple shield มาใส่หลังดูด ป้องกันการเสียดสีของหัวนมกับแผ่นซับน้ำนม แต่ก็ยังปวดหัวนมหลังดูดอยู่ดี ><

จากช่วงแรกๆที่กินกับนอน ก็เริ่มสนใจสิ่งรอบข้างมากขึ้น มองโน่นมองนี่บ้าง ชอบมองโมบายบนเตียงมากที่สุด

เลี้ยงไม่ยาก(เท่าไหร่) เล่นคนเดียวได้ ทำให้แม่ได้ใช้เวลาช่วงนั้นรีบกินข้าว(แต่ล้างจานไม่ทัน ร้องซะก่อนทุกที 5555)

จีอินจะร้องไห้ก็ต่อเมื่อ หิวและฉี่เต็มแพมเพิส แต่อึล้นทะลักยังไงเธอก็นอนต่อได้ ซกมกเหมือนแม่เลย 555 ไม่ค่อยงอแง ง่วงนอนก็ร้องนิดหน่อย พออุ้มก็หยุดร้อง ^^

เป็นเสือยิ้มยาก จะยิ้มก็ตอนหลับ แปลกดี -___-" แต่หลังๆมานี่เริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างมากขึ้น เวลาอารมณ์ดี เล่นด้วยก็จะยิ้ม อย่างวันนี้ตื่นเช้ามาก็ยิ้มหวานให้แม่เลย อิอิ

ผวาบ่อยมากกกกกกก ดูดนมก็ผวา นอนก็ผวา จนต้องจับนอนคว่ำค่อยดีขึ้น แรกๆก็กลัวจะหายใจไม่ออก แต่จากที่ลองให้นอนหลายๆรอบ เห็นเลยว่าเธอหันหน้าไปอีกทางเองได้เลยไม่ค่อยห่วง แต่ก็ต้องแอบสามีจับนอนคว่ำ รายนั้นบอกว่าถ้าไม่นั่งเฝ้าตลอดเวลาก็ให้จับนอนหงาย -"-

ส่วนแม่....เริ่มเข้าใจลูกมากขึ้น เช่น เสียงร้องแบบนี้คือหิว ทำท่าแบบนี้คืออยากดูดนม ^^

//นึกออกแค่นี้ ><

ตอนนี้อยากให้โตไวๆจัง อยากรู้ว่าหน้าตาตอนโตจะเป็นยังไง อยากพาออกไปข้างนอก นั่งกินข้าวกระหนุงกระหนิง ^^

เข้าใจอารมณ์คนเห่อลูกเลย ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่สำหรับเราลูกเราน่ารักที่สุด ^____^

My happiness

* * *

เป็นแม่มาเกือบเดือนแล้ว มันมีความสุขอย่างนี้นี่เองสินะ ^^

ลูกสาวของพวกเราชื่อ จีอิน เราพยายามหาชื่อที่ออกเสียงง่าย และแปลงเป็นภาษาอังกฤษง่าย คนเกาหลีส่วนใหญ่จะมีชื่ออังกฤษ เรากะให้แปลงง่ายๆว่า จีน ไปเลย

หลังจากวันคลอด ก็มีตรวจร่างกายแม่ ผลออกมาคือขาดธาตุเหล็กเลยต้องกินวิตามินเสริมไปอีกเดือนนึง ส่วนผลตรวจเบาหวานลูก(เนื่องจากแม่เป็นเบาหวานตอนท้อง) ก็ออกมาปกติดี สามีเลยให้ตรวจโรคทางพันธุกรรมอีก กะว่าถ้ามีโรคทางพันธุกรรมอะไร เราจะได้เตรียมตัวไว้ก่อน แต่ผลออกมาคือปกติมากๆ โล่งใจกันทั้งสามีและเรา

ออกจากโรงพยาบาลวันคริสมาส ไปอยู่ที่ postnatal care center ต่ออีก 2 อาทิตย์ นึกขอบคุณที่เกาหลีมีอะไรแบบนี้ เพราะเราได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ทำแค่ไปให้นมลูก เค้าบริการอาหาร ซักผ้า พาลูกนอน ทุกอย่าง แม่เลยได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

มีสอนนวด อาบน้ำ สอนท่าให้นม และมีกิจกรรมต่างๆให้ทำ เราเป็นต่างชาติคนเดียว แต่ทุกคนดีกับเรามากๆ ประทับใจมาก :)

ถ่ายตอนอยู่ที่ postnatal care center หน้าเริ่มหวานแล้ว จากที่ตอนแรกหน้าเหมือนผู้ชาย 5555

ส่วนใหญ่เวลาเห็นจีอิน หลายๆคนจะทักเรื่องจมูกก่อนเลย เพราะจมูกโด่งมาก(ถ้าเทียบกับเด็กคนอื่นๆ) ซึ่งสามีภูมิใจมาก คุยใหญ่ว่าได้ดั้งมาจากเค้า ส่วนความบานของปีกจมูกนั้นมาจากแม่ 555555

อ่านเจอว่า ถ้าเรายื่นนิ้วไป ลูกจะกำมือของเรา เลยลองยื่นนิ้วไปบ้างและลูกก็กำมือจริงๆ ตอนคลอดเจอกันครั้งแรกน้ำตาไม่ไหล แต่พอลูกกำนิ้วเราปุ๊บ น้ำตาไหลปั๊บเลย เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ :')

พากลับมาบ้าน เจอจินดัลเรครั้งแรก น้องจินยังงงๆและยังปรับตัวไม่ได้ พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากแม่บ่อยๆ เช่น จะให้อุ้ม ชวนเล่นตอนให้นมน้องอยู่ ช่วงนี้ดีขึ้นหน่อยแต่ก็ยังต้องปรับตัวกันต่อไป

จีอินชอบยิ้มตอนหลับ -___-" กินนมเสร็จจะยิ้ม บางทีหลับอยู่ก็จะยิ้มมุมปาก ดูเจ้าเล่ห์มากๆ รูปนี้เป็นีูปเดียวที่พยายามเล่นด้วยจะได้ยิ้มให้แม่บ้าง

ลง playgym ครั้งแรก ฝึกการมอง ยังนอนเล่นได้ไม่นานเท่าไหร่ :D

สุดท้าย...สต๊อกนมเล็กๆของเรา ไม่เน้นปั๊มเพราะเน้นให้ลูกดูดจากเต้า แต่ต้องปั๊มเพราะคัดเวลาลูกหลับ เลยถือโอกาสเก็บไว้ซะเลย ^^

ยังหลงปี เขียนเป็น 2014 อีกต่างหาก

ตอนที่อยู่ postnatal care center เรามีปัญหาเรื่องนมมาก ทั้งลูกดูดผิดท่า หัวนมแตก ไวท์ดอท นมตัน จนหด ต้องนวดเปิดท่อน้ำนมซึ่งเจ็บมากกกกกกก แต่เนื่องจากนมตันจนนมหด เลยต้องจัดการกู้น้ำนมกันเล็กน้อย เฮ้อออ....

ปล. ตอนนี้พ่อกับแม่(คุณตาคุณยายของจีอิน) บินมาเยี่ยมหลาน มาช่วยเลี้ยง เห่อกันใหญ่ ช่วยกันเลี้ยงจนเราได้พักผ่อนเต็มที่เลย 55555

ปล. เป็นแม่นี่เหนื่อยจริงๆ แต่ก็มีความสุขมากๆ สามีอาจจะไม่มีบทบาทในการเลี้ยงลูกมาก แถมยังไม่ค่อยกล้าอุ้มเพราะกลัวทำลูกเจ็บอีกต่างหาก แต่ก็ช่วยเรื่องอื่นอย่างเต็มที่มากๆ ขอบคุณมากน๊า

ปล. วันก่อนสามีไลน์มาบอกรัก I love you เสร็จแล้วก็บอกว่า ไอน้ำตาจะไหลไม่รู้ทำไม ส่วนเราซึ้งน้ำตาไหลไปแล้ว เวอร์มากเลย 55555

ปล. เจอฮอร์โมนหลังคลอดเล่นงานนิดหน่อย เลยมีดราม่าเล็กน้อยกับเรื่องๆนึง แต่ตอนนี้หายแล้ว

ปล. ถึงจะมีลูกแล้ว เราก็ยังเป็นแม่ที่ติดสามีมากอยู่ดีนะ 5555

Me became Mother :)

ประสบการณ์คลอดธรรมชาติครั้งแรกในชีวิต :)

* * *

วันจันทร์ที่ 22 ธันวาคม 2557 (20141222)

ตื่นกันตั้งแต่เช้าตรู่เพราะมีนัดไปโรงพยาบาลก่อน 9 โมงเช้า เพื่อทำการเร่งคลอด แต่ก่อนไปโรงพยาบาลก็แวะกินข้าวเช้ากันซะก่อน

หิมะตกหนักแต่เช้าเลย

ไปถึงโรงพยาบาล ก็ทำการลงทะเบียนอะไรเล็กน้อย แล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อ นอนลงบนเตียง เป็นห้องรวมหลายเตียง กั้นด้วยผ้าม่าน คนยังน้อยเพราะยังเช้าอยู่

พยาบาลก็ทำการสวนตูดทันที เป็นเจลเย็นๆฉีดเข้าที่รูทวาร -"- และให้ยาผ่านสายน้ำเกลือ ตอนก่อนหน้านี้ที่ไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล เค้าเจาะเส้นเลือดที่มือ แต่รอบนี้เจาะที่แขน เห็นแล้วเสียวเล็กน้อย พยาบาลที่เจาะบอกทำไมผอมอย่างนี้ วันๆกินอะไรไปบ้าง....ไม่อยากจะบอกเลยว่า ไอ้ที่กินเข้าไปน่ะ ส่วนใหญ่มันไปรวมที่ที่ต้นแขนและต้นขา -"-

แล้วก็รัดเข็มขัดวัดอัตราการเต้นของหัวใจ และมดลูกบีบตัว เช็คทุก 2 ชั่วโมง

intern คนที่มารัดเข็มขัดให้น่ารักมากกกก และฮามากด้วย พอได้ยินเสียงหัวใจมีการโยกหัวให้เข้าจังหวะ และถามว่า ได้ยินใช่มั๊ยคะ 555

ตอนก่อนเที่ยง หมอสูติก็ขึ้นมาเช็คปากมดลูก บอกว่าปิดสนิท สงสัยจะได้คลอดพรุ่งนี้

13.40 น.

เริ่มมีอาการเจ็บท้อง ตอนนั้นคิดเลยว่า นี่คงเริ่มแล้วสินะ ท่ามกลางเสียงโหยหวนของเตียงข้างๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกกลัวอะไร คิดแต่ว่า เราต้องทำได้

หมอสูติขึ้นมาดูอีกครั้ง เห็นเรานอนชิลมากๆ รอบนี้ไม่ได้เช็คปากมดลูก เพราะแกเห็นเราชิลๆ เลยบอกอีกรอบว่า คงคลอดพรุ่งนี้แน่ๆ

17.30 น.

เจ็บท้องมากขึ้นจนทนไม่ไหว ตอนนั้นไม่อายแล้ว ขอร้องโหยหวนบ้าง จนพยาบาลมาตรวจปากมดลูก (ตรวจโดยการใช้นิ้วแหย่เข้าไป ไม่ชอบเลยเพราะ เจ็บมากกกกกกกกกก) พยาบาลบอกเพิ่งจะเป็นแค่ 2cm เอง ทำไมร้องซะลั่น  -___-.

หมอสูติเข้ามาดูอีกรอบก็บอกเหมือนเดิม...คลอดพรุ่งนี้แน่ๆ

เวลาผ่านไปสักพักก็เจ็บมากขึ้น ร้องดังขึ้น พยาบาลมาบอกยังเปิดแค่ 2cm เหมือนเดิม เราก็แบบ...เฮ้ย มันเข็บมากเลยนะ นี่ถ้าเปิด 10cm ตอนคลอดมันจะเจ็บขนาดไหนเนี่ย!!

พยาบาลเลยฉีดยาแก้ปวดให้ แต่มันไม่เห็นจะหายปวดเลย นึกว่าฉีดน้ำเปล่าให้นะเนี่ย

ตอนเจ็บท้องก็ห่วงจินไป เพราะทิ้งไว้บ้านตัวเดียว ตอนแรกกะว่าพอฉีดนาแก้ปวด จะให้สามีกลับไปให้ข้าว ไปๆมาๆปวดไม่ไหวแล้ว ขาดสามีไม่ได้เลย ต้องคอยบีบมือตลอดเวลา

ผ่านไปอีกสักพัก ปวดมากขึ้น จนกรี๊ดออกมาเลย พยาบาลมาเช็คปากมดลูก บอกว่าเปิดแค่ 3cm เหยยยย นี่ถ้าคลอดพรุ่งนี้จริงๆ เราต้องนอนเจ็บแบบนี้ทั้งคืนเลยหรอ

และบอกอีกว่า ให้ไปฉี่ เพราะเวลาปวดฉี่จะทำให้ปวดท้องมากขึ้น ตอนแรกจะสวนให้ แต่พอเช็คแล้วเปิดแค่ 3cm เลยบอกให้เดินไปฉี่เอง T_____T

สามีก็พยุงไป ฉี่อยู่ดีๆก็ปวดท้องอีก ก็นั่งกรี๊ดมันอยู่ตรงโถส้วมนั้นแหละ มานึกตอนนี้แล้วก็ขำนะ แต่ตอนนั้นขำไม่ออก 555

จนหมอที่เป็น specialist ทางด้านการคลอด(ไม่แน่ใจศัพท์ทางการแพทย์ ><) เค้าเห็นท่าจะแย่ ร้องดิ้นซะขนาดนี้ เลยให้พยาบาลมาบล็อคหลัง แต่ยังไม่ได้ฉีดยาบล็อคให้เพราะต้องรอให้ปากมดลูกเปิด 5cm ซะก่อน แค่ต่อสายจากไขสันหลังมาไว้ที่ไหล่ เพราะเค้ากลัวตอนที่จะบล็อค เราจะดิ้นมากจนบล็อคหลังไม่ได้

และมาคุยกับเราบอกว่า ถ้ายูร้องเยอะ มันจะเหนื่อย ทำให้ไม่มีแรงเบ่ง ให้อดทนให้มากขึ้นอีก

หลังจากนั้นเราเลยพยายามไม่ร้อง กัดฟันมากๆ แต่มือนี่ไม่ปล่อยสามีเลย บีบจนสุดแรง ><

22.00 น.

specialist เข้ามาวัดปากมดลูก บอกว่าเปิด 5cm แล้ว และได้ย้ายไปรอที่ห้องคลอดเลย บอกว่าน่าจะคลอดประมาณตี 1-2 ของวันรุ่งขึ้น และทำการฉีดยาบล็อคหลังให้ ยามีฤทธิ์อยู่ได้แค่ 2 ชั่วโมง ก็ให้กำลังใจตัวเองว่า เอาน่ะ ยาจะหมดตอนเที่ยงคืน อีก 1-2 ชั่วโมงก็จะได้เห็นหน้าลูกแล้ว เป็นไงเป็นกัน

(พอยาเริ่มออกฤทธิ์ สามีก็รีบกลับบ้านไปให้ข้าวจิน และรีบกลับมาโรงพยาบาล

ประมาณ เกือบๆเที่ยงคืน

specialist เข้ามาเช็คอีกรอบ คราวนี้ปากมดลูกเปิด 8cm แล้ว ก็เรียกเจ้าหน้าที่ทุกคนมาเตรียมตัวทำคลอด หันไปบอกสามีว่า ปากมดลูกเปิดไวมาก คงคลอดเร็วๆนี้แล้ว และทำการเจาะน้ำคร่ำ

ตอนนั้นดีใจมาก เพราะยายังไม่หมดฤทธิ์ คงคลอดไม่เจ็บสินะ

แต่ที่ไหนได้ พอปากมดลูกเปิด 10cm มันเจ็บมากกกกกกกก specialist บอกให้เบ่ง ก็เบ่งตามจังหวะที่เค้าบอก และบอกว่า เวลาเบ่งห้ามร้องออกเสียง เพราะจะทำให้ไม่มีแรง

เบ่งไปไม่กี่ครั้งก็.....

วันอังคารที่ 23 ธันวาคม 2557 (20141223) 12.22 น.

ได้ยินเสียงร้องอุแว๊ๆออกมา

ตอนนั้นโล่งมากกกกกกกกกกกกก

และสามีก็ได้ถือกรรไกรตัดสายสะดือ ^_____^

และทำการคลอดรก และเย็บแผลต่อ

หน้าตาแรกเกิด :)

หนัก 2940g ยาว 50cm คลอดตอน 40w 5d

ก่อนหน้านี้คิดว่าเห็นหน้ากันครั้งแรกจะต้องร้องไห้แน่ๆ แต่ก็ไม่เลย มองเพ่งว่าหน้าเหมือนใคร เหมือนเรารึเปล่า 5555

หลังจากนั้นก็ได้นอนพัก และหิวมากกกก เพราะกินไปแค่มื้อเช้ามื้อเดียว ><

และกว่าจะได้ย้ายไปห้องพักก็ตี 4 ได้ ได้กินตอน ตี 4.40 แทบจะกินจานเข้าไปด้วย

อาหารหลังคลอดของคนเกาหลีจะเน้นซุปสาหร่าย

ทุกมื้อจะต้องมีซุปสาหร่าย -"-

พุงหลังคลอดได้ 1 วัน สามีแซว ยังมีอีกคนรึเปล่า 555

แต่ตอนนี้พุงยุบเกือบเท่าเดิมละ ^^

สามีลงไปเยี่ยมลูกสาว และถ่ายรูปขึ้นมาให้ดู

สุดท้ายนี้ ขอบคุณสามีมากๆ ที่ดูแล และคอยอยู่ข้างๆกันมาตลอด หลังคลอดก็คอยเอาฉี่(จากถุงฉี่) ไปเททิ้งให้

ตอนที่ไปอยู่ postnatal care center ก็มาอยู่เป็นเพื่อน ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่มีอะไรทำเพราะเราต้องไปให้นมลูกแทบจะตลอดเวลา

และยังไปซื้อผ้าอนามัย และกางเกงในคนท้องให้ เพราะเราเตรียมมาไม่พอ

* ถ้าลูกโตขึ้น และเริ่มที่จะรู้จักความรัก จะสอนลูกว่า ถ้าผู้ชายคนนั้นเค้าทำให้หนูภูมิใจ เหมือนที่หนูภูมิใจได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อไม่ได้ ก็อย่าไปเสียน้ำตาให้เค้า

ถ้าคนที่สองเป็นลูกชาย จะสอนว่า ถ้ายังไม่พร้อมที่จะดูและใคร และทำให้เค้าภูมิใจที่ได้เป็นแฟนเราไม่ได้ ก็อย่าไปดึงเค้าเข้ามาในชีวิต และทำให้เค้าเสียใจ :)