How nice meet you :)

แวะมาอัพเดทเล็กน้อย ว่าคลอดแล้ว คลอดธรรมชาติสมใจแม่ แต่เดี๋ยวไว้ค่อยมาเล่าประสบการณ์คลอดอีกที ^____^

ปล. ตอนนี้คิดถึงจินดัลเรมากๆ อีก 2 อาทิตย์เลยกว่าจะได้เจอ เพราะต้องรอออกจาก postnatal care center ก่อน จินเลยต้องไปอยู่บ้านแม่สามีชั่วคราว T__T

40w 1d - Toxemia of Pregnancy

* * *

วันศุกร์ที่ 19 ธันวาคม 2557 (20141219)

สามีลางานวันนี้ แล้วพาไปโรงพยาบาล แวะส่องราโฮปน้อยซะหน่อย
ก็ตาม process เดิมๆ ช่างน้ำหนัก วีคนี้ไม่ขึ้นเหมือนเดิม แถมยังลดลงไป 0.1 kg 555 แต่มีปัญหาเกิดขึ้นคือ....ความดันขึ้น 140/89 และตรวจเจอโปรตีนรั่วในปัสสาวะ เจ้าหน้าที่ในห้องตรวจก็ถามว่าตอนนี้มีเลือดออกบ้างรึยัง แต่ก็ยัง เอาง่ายๆคือไม่มีอาการเจ็บท้องใกล้คลอดเลย แต่ก็มีเจ็บเตือนๆบ้างเล็กน้อย

พอเข้าไปพบหมอ หมอเห็นผลความดันกับปัสสาวะแล้วก็บอกว่า....มีภาวะครรภ์เป็นพิษ แต่เป็นแบบอ่อนๆ เพราะโปรตีนไม่ได้รั่วเยอะ และความดันไม่ได้สูงจนเป็นอันตรายกับแม่และลูกขนาดนั้น แต่ก็แนะนำให้เร่งคลอด ซึ่งก็คือวันจันทร์นี้ล่ะ 

ซาวด์แล้วราโฮปน้อยแข็งแรงดี อัตราการเต้นของหัวใจก็ปกติ น้ำหนักประมาณ 2900 กรัมละ หมอบอกวันคลอดก็น่าจะประมาณ 3100 กรัม กำลังดี คงคลอดไม่ยาก ^^
บอกอีกว่า ให้เร่งคลอดวันจันทร์ แต่อาจจะคลอดวันอังคารก็ได้ โอวววว หวังว่าจะไม่ข้ามวันขนาดนั้น >____<

กลับมาบ้านก็ลองเสริชหาบทความครรภ์เป็นพิษดู ที่น่าสังเกตคือ เราไม่มีอาการบวม แต่ที่ชัดเลยคือ ฉี่น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด และเบาหวาน นี่ยังโชคดีมาเป็นเอาตอนครบกำหนดคลอดแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงเครียดน่าดู เฮ้อ...

แต่ก็เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นยินดีนะ ใกล้ได้เจอกันเต็มที่ละ ไม่ต้องรอลุ้นเจ็บเตือนเจ็บหลอกอีกต่อไป แต่ข้อเสียคือ....ได้ยินว่ามา ใช้ยาเร่งคลอด(ซึ่งไม่มีผลกระทบกับลูก) มันทำให้เจ็บยิ่งกว่าเจ็บท้องคลอดเองอีก แต่ก็นะ ขอให้ไม่โดนผ่าก็พอ เป็นไงเป็นกัน สู้ๆ!!!!

ปล. รูปถ่ายวันนี้ 40w 3d ท้องลดแล้ว แฮ่~~~

Parcel from Switzerland

* * *

เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา สามีกลับขึ้นมาบนบ้านพร้อมพัสดุจากสวิสเซอร์แลนด์ เพื่อนญี่ปุ่นที่แต่งงานกับเพื่อนเสปน แต่อาศัยอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ ส่งของมาให้

เพื่อนทั้ง 2 คนนี้เจอกันที่โรงเรียนสอนภาษาที่นิวซีแลนด์ เหมือนคู่เรากับสามีเลย แต่จริงๆเค้า 2 คนสนิทกับสามีมากกว่า เพราะเรียนห้องเดียวกัน แต่เพราะเราเล่นฟบ. และสามีนี่หายไปจากโลกโซเชี่ยลมาก เลยทำให้เราอัพเดทชีวิตกับเพื่อนญี่ปุ่นบ่อยๆ ตอนที่ไปทัวร์ยุโรปเมื่อต้นปี 2013 ก็ได้เจอเพื่อนทั้ง 2 คนนี้ด้วย พร้อมอุ้มลูกสาวหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตามาเจอ ^^

เพื่อนส่ง ib ผ่านทางฟบ.ของเรามาแสดงความยินดีตั้งแต่รู้ว่าเราท้อง และขอที่อยู่ไว้เพราะจะส่งของมาให้ในเดือนที่กำหนดคลอด ซึ่งก็คือเดือนนี้ล่ะ :)

มีการ์ดคริสมาส การ์ด congrats และจดหมายลายมือจากเพื่อนญี่ปุ่นแสดงความยินดี และบอกว่าชีวิตหลังจากมีลูกจะเปลี่ยนไป แต่จะมีความสุขมากๆ :D

เสื้อของราโฮปน้อย น่ารักมากกกกกกกกกก ไซส์สำหรับ 6-9 เดือน น่าจะใส่ได้ช่วงสปริงพอดีเลย

ตอนนี้สามีแซว จากที่เรากังวลว่าเสื้อราโฮปน้อยน้อยไปรึเปล่า ตอนนี้มีเต็มเลย 55555

ในห่อมี wooden cow toy แล้วก็ Chocolate

ตอนนี้มี Chocolate รอให้กินเยอะมาก หลังคลอดจะไม่ผอมเพราะงี๊แน่ๆ -____-'

เอาน้องวัวมาตั้งไว้กับมุมคริสมาสเล็กๆของบ้าน น่ารักมากเลย ^.^

ปล. ตอนแรกคิดว่าคงได้อัพอีกทีหลังคลอด แต่ได้พัสดุจากเพื่อนมากเลยอยากมาบันทึกเอาไว้ก่อน :D

40 weeks - my first pregnant diary has (almost) come to the end

* * *

พรุ่งนี้วันพฤหัสที่ 18 ธันวาคม 2557 (20141218)

พรุ่งนี้อายุครรภ์ครบ 40 สัปดาห์แล้ว เป็นวันดิวเดท แต่ดูท่าแล้วคงจะยังไม่ได้คลอด 55555 แต่ก็รีบมาอัพบล็อคก่อน เพราะรู้สึกว่าเริ่มมีอาการเจ็บเชิงกรานไปถึงด้านหลังบ้างแล้วเวลาที่ราโฮปน้อยดิ้น แต่ก็ไม่ได้ถี่หรือเจ็บมากจนถึงขั้นต้องไปโรงบาลเอาตอนนี้

หลังจากที่ป่วยเมื่อวันศุกร์ อาการก็ค่อยๆดีขึ้น แต่จนมาถึงวันนี้ก็ไม่ได้หาย 100% หูซ้ายยังอื้ออยู่ตลอดเวลา ยังเดินเซบ้างนิดหน่อย แต่ก็ดีขึ้นเยอะ ราโฮปน้อยดิ้นเยอะกว่าก่อนหน้านี้อีก ดีที่กินได้ปกติ แล้วก็ลุกขึ้นมาทำโน่นทำนี่ได้ ^^

สามีก็ถามเพื่อนเค้าที่เป็นหมอถึงอาการเรา เพื่อนก็ไปถามหมอหู หมอสมอง และหมอสูติต่อ สรุปได้ว่ามันเป็นอาการนึงของคนใกล้คลอด และมันเกี่ยวกับสมอง หูไม่ได้เป็นอะไร(แต่ส่วนตัวเราก็ยังรู้สึกว่ามันต้องเกี่ยวกับหูเรานี่แหละ แต่เดี๋ยวคลอดแล้วค่อยไปหาหมอตรวจอีกที ไปตอนนี้หมอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะที่นี่แทบจะไม่ให้ยาคนท้องเลย) แต่คลอดแล้วอาการจะหายไปเลยมั๊ยนี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน >___<

สามีก็อยากให้หายไวๆ แต่ก็บอก(ปนขู่)ว่า ถ้ายูไม่แข็งแรงตอนคลอด ไม่มีแรงเบ่ง หมอแนะให้ผ่าไอก็จะเซ็นให้หมอเค้าผ่าคลอดนะ เพราะไอก็อยากให้แม่แข็งแรงหลังคลอดเหมือนกัน.....ขู่แบบนี้รีบหายเลย  เพราะถ้าคลอดเองต้องใช้พลังในการเบ่งมากๆ เรากลัวโดนผ่า T______T

แต่ก็คิดว่าไหวแหละ ต้องไหวสิ หวังว่าโยคะที่เล่นมาเกือบ 4 เดือน จะช่วยให้คลอดง่ายๆ ^^
จริงๆนี่ถ้าวีคนี้ไม่ป่วย ก็คงยังออกไปเรียนจนกว่าจะคลอดนี่แหละ

สามีบอกอีกว่า เพื่อนเค้าที่เป็นหมอบอกมาว่าให้พยายามขยับตัว อย่านอนอยู่บนเตียงอย่างเดียว เพราะมันทำให้เรามึน ก็เลยลุกขึ้นมาจัดบ้าน เก็บกระเป๋า ซักผ้า เล็มขนจินดัลเร จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ตอนนี้เหลือแค่รีดพวกเสื้อเชิ๊ต+สูทของสามี แล้วก็พับผ้าก็เสร็จหมดเรียบร้อย สบายใจก่อนคลอด :)

มาอัพเดทกระเป๋าสำหรับ Day Care หน่อย

 

 กระเป๋าสำหรับ Day Care ที่จะไปอยู่ 2 อาทิตย์ เราใส่กระเป๋าลากใบเล็กไป(ตามที่เห็นจากบล็อคคนเกาหลี) เค้าจะมีลิสของที่ต้องเอาไป แต่เราก็เพิ่มของบางอย่างเข้าไปด้วย ของข้างในก็มี

// เสื้อ Heattech จริงๆเค้าจะใส่แบบที่ให้นมได้กัน แต่เรารู้สึกว่าไม่จำเป็นยังไงไม่รู้ ไม่อยากเปลืองเงินซื้อเพิ่มเลยเอาที่มีอยู่นี่แหละไป แต่ก็ไม่รู้จะได้ใส่รึเปล่าเพราะใน Day Care จะเปิดบอยเลอร์ตลอดเวลา รู้เลยว่าต้องร้อน เหอๆ

// เสื้อสำหรับใส่กลับบ้าน 1 ชุด กางเกงใส่ตัวเดิมที่ใส่ไปคลอด ;p

// เสื้อชั้นใน กางเกงใน

// ถุงเท้า

// ทิชชู่ และทิชชู่เปียกสำหรับใช้ในห้องน้ำ ทิ้งลงชักโครกได้เลยเพราะมันละลายน้ำ

// กระบอกน้ำ ไว้ใส่น้ำมากินในห้องนอน

// ที่รองนั่งโดนัท

ส่วนหมอนรองให้นมนี่กะว่าจะไปลองใช้ที่ day care ดูก่อนว่าถนัดมั๊ย เลยยังไม่ได้ซื้อ

 รูปคู่ใบเล็กสำหรับวันไปคลอด และใบใหญ่สำหรับวันที่ย้ายไป Day Care ^^

 เตรียมเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปโรงบาลพร้อมเรียบร้อย จะได้ไม่ต้องวิ่งหยิบมาใส่ ^^

 อวดเตียงหน่อย เตียง(เช่า)มาส่งแล้วเมื่อวันเสาร์ จัดการยัดของไว้ข้างใต้เรียบร้อย บ้านจะได้ไม่รกมาก เช่าไว้ 1 ปี ราคา 90,000 วอน ก็ประมาณ 2700 บาทไทย

เสียตรงที่เพราะเป็นเตียงเช่า เลยเลือกสีของ bumper ไม่ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร :D

ตอนนี้ยังไม่ได้ปูเตียง กะว่ากลับมาบ้านก่อนค่อยปู เพราะกลัวฝุ่นลง แล้วก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่มีพวกตุ๊กตาอะไรเลยอยู่บนเตียงเด็ดขาด ป้องกัน Sudden Infant Death Syndrome(SIDS) และป้องกันฝุ่นด้วย

พอจัดบ้านอะไรเรียบร้อยแล้วก็ได้เวลา.....

ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ

หน้าตาไม่เต็มใจ แต่ตอนเล็มขนให้ก็จะนิ่งๆอยู่เฉยๆ มีดุ๊กดิ๊กบ้างเล็กน้อย ตามประสาหมาใจดี XD~

รอบนี้ใช้เวลานานหน่อย เพราะก้มกัวมากไม่ได้เดี๋ยวมึน ก็แค่เล็มขนที่ตา หน้าผาก(ปีนี้คงไม่มีเวลามัดจุกให้) ไถขนที่เท้า ตูด และจิมมี่ ละก็หวีขนที่ตัวนิดหน่อย

เสร็จแว๊วววว ถึงจะหนาว อากาศติดลบ จินดัลเรก็ยังชอบไปนั่งดูนกที่ระเบียงบ้านนะ

ปล. เล็มขนแล้วจริงๆ แต่ทำไมดูไม่เปลี่ยนแปลง -____-"

เหมือนยังไม่ได้เล็มขนเลยจริงๆ -"-

ส่งรูปนี้ไปให้สามีดู โดนบ่นกลับมา เพราะว่าบริษัทที่ให้เช่าเตียงเค้าขอไว้ว่าอย่าให้หมาขึ้น....แล้วก็ไม่บอกก่อนเนอะ พาขึ้นไปแล้วอ่ะ -"-

เพราะต้องคิดเผื่อคนที่เช่าต่อด้วย เราไม่รู้ว่าเด็กที่จะนอนต่อเค้าจะแพ้ขนหมารึเปล่า ถึงแม้ว่าบริษัทเค้าจะทำความสะอาด ฆ่าเชื้อโรคก่อนส่งตามบ้านแล้วก็ตาม เราก็ลืมนึกถึงข้อนี้ไปเลย แอบรู้สึกผิด ><

อัพเดทพุง 39 วีค 6 วัน รอบพุงลดลงจาก 36.7 นิ้ว เหลือ 36.5 นิ้วเฉยเลย นอนป่วยกินไม่ได้ไปแค่ 4 มื้อเองนะ นอกนั้นก็กินปกติ

เห็นรูปพุงคนอื่นๆที่อายุครรภ์ใกล้ๆกันแล้ว เออ....พุงเราเล็กจริงๆอ่ะ แต่ราโฮปน้อยก็ไม่ได้ถือว่าเล็กมากกกกกกขนาดนั้นนะ แปลกดี

ปล. เมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา นอนมึนอยู่บนเตียง อยู่ได้แต่ในบ้าน ก็บอกสามี นี่ไออุตส่าห์คิดไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะไปกิน brunch กันนะ แล้วก็ไปโน่นนี่กันนะ เป็นเดทครั้งสุดท้ายของเรา 2 คนเลยนะ....พูดจบสามีบ่น ยูห้ามพูดแบบนี้นะ มีแค่เรา 2 คนที่ไหน ราโฮปน้อยได้ยินแล้วจะเสียใจเอา -___-

ปล. ยังรู้สึกขอบคุณสามีมากๆเหมือนเดิม ที่ดูแลเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะก่อนท้อง ตอนท้อง ตอนแพ้ท้อง ตอนไม่สบาย แต่พอบอกขอบคุณไปก็บอกกลับมาตลอดว่า I did nothing. :)

 อย่างวีคนี้ไม่สบาย สามีจะแวะซุปเปอร์หลังเลิกงาน โทรมาถามว่าอยากกินอะไร คอยทำอาหารให้ ดูแลดีมากๆ นึกภาพผู้ชายใส่สูท ผูกเน็คไท ถือตะกร้าเดินจ่ายตลาดแล้วน่ารักเนอะ ^^


ปล. สามีเล่าให้ฟังว่า ภรรยาของจูเนียร์ที่ทำงาน เค้าคลอดไวมาก ท้องแรกใช้เวลา 1 ชั่วโมง หลังจากที่ไปถึงโรงบาลก็คลอดแล้ว ส่วนท้องสอง 30 นาทีคลอด อันนี้ก็ไวไปหน่อย กลัวสามีจะกลับมาไม่ทันนะ -__-
เลยมากำชับเราว่า ถ้าไม่มั่นใจว่าเจ็บจริงหรือเจ็บหลอก ก็ให้รีบโทรมาบอก จะได้รีบกลับบ้านมารับ ไปโรงบาลก่อนสบายใจกว่า

ปล. เอนทรี่นี้คงจบไว้เท่านี้ เจอกันอีกทีคงหลังคลอดเลยเน้อ ตื่นเต้นมากกกกกกก จะได้เห็นหน้าแล้ว ^_________^

39w - Imbalance body

แวะมาอัพเดทอย่างด่วนผ่านมือถือ เพราะเพิ่งจะมีแรง

วันศุกร์ที่ 12 ธันวาคม 2557 (20141212)

ตื่นมาตอนประมาณ 9 โมงเช้า เปลี่ยนเสื้อเตรียมตัวออกไปเรียนโยคะตามปกติ แต่จะออกไปไวหน่อยเพราะกะจะไปนั่งกินอาหารเช้านอกบ้านก่อนเข้าเรียน ปรากฏว่าพอเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ประมาณเกือบๆ 10 โมงได้ ก็เกิดอาการบ้านหมุน ตอนแรกนึกว่าเพราะหิวมากๆ หิวจนไส้กิ่ว ช่วงนี้เราหิวมากๆแบบนี้บ่อย บางทีกินข้าวไปมือสั่นไปเลย ก็เลยเดินไปหยิบนมถั่วเหลืองมากินรองท้อง ปรากฏว่ากินไปได้แป๊บนึงก็วิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ แล้วก็รู้สึกหนักหัวมาก เดินไม่ตรงเลย เหมือนคนเมา

ผ่านไปสักพักก็ลองกินข้าวดู พลาดตรงที่เราไม่คิดว่าจะป่วย เลยไม่ได้ซื้ออะไรติดบ้านไว้ เพราะคิดว่ายังไงก็จะออกไปเรียนโยคะอยู่แล้ว ปกติจะแวะซื้อของหลังเลิกเรียน

อาศัยว่ามีข้าวกับสาหร่ายเลยลองกินดู ปรากฏว่าก็อาเจียนออกมาอีก ที่แย่คือเดินแทบไม่ได้ เพราะเซตลอด กลัวล้ม กลัวลูกเป็นอะไรไป เลยตัดสินใจโทรหาสามีให้กลับมาบ้านแล้วพาไปโรงบาล
เรียกได้ว่าหิ้วปีกไปโรงบาลเลย เพราะเดินเองไม่ได้ ไปถึงรถปิดประตู ยังไม่ทันจะออกรถก็ลงไปอาเจียนอีกรอบ ทิ้งท้ายก่อนไปโรงบาล
แต่โชคดีที่มาถึงก่อนหมอจะพักเที่ยงแป๊บเดียว ><

ตอนที่สามีหิ้วปีกพาไปโรงบาล เราก็ร้องไห้ไปด้วยตลอดทาง สามีก็ปลอบใจตลอด ไออยู่นี่แล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ ^_^

วัดความดันได้ 126/89 น้ำหนักวีคนี้ไม่ขึ้น อเมซซิ่งมาก

พอเข้าไปพบหมอ(สูติ) สามีก็เล่าอาการให้หมอฟัง หมอก็ถามว่าปวดท้องมั๊ย ก็ไม่ปวด มีจามบ้างมั๊ย ท้องเสียบ้างรึเปล่า ก็ไม่ แค่หนักหัว เดินไม่ตรง ไม่บาลานซ์เลย เหมือนคนเมา

หมอเลยให้นอนให้น้ำเกลือประมาณ 2 ชั่วโมงได้(เกิดมาเพิ่งเคยนอนให้น้ำเกลือเป็นครั้งแรกเลย เชื่อมั๊ย -__-) แล้วก็ใส่เข็มขัดเช็คคลื่นหัวใจลูก หลังจากนั้นก็ไปพบหมออีกรอบ

หมอเห็นว่ายังต้องคอยพยุงเดินอยู่ก็ตกใจ ให้น้ำเกลือแล้วแต่ไม่ดีขึ้นเลย หมอบอกว่า บางทีก็จะมีอาการสำหรับคนใกล้คลอดที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่เราลองหาข้อมูลผ่านเนทแล้วไม่เจอเลย

จำได้ว่าก่อนหน้านี้ปวดหูซ้าย เพิ่งจะหายได้ประมาณเดือนเดียว ไม่รู้อาการมันมาต่อเนื่องรึเปล่า อาจจะไม่ได้เกี่ยวกับว่าท้องไม่ท้อง

แต่ที่โล่งใจคือ ราโฮปน้อยไม่เป็นอะไร ยังแข็งแรงดี แถมยังดิ้นบ่อยอีกต่างหาก

หมอให้ดูอาการเสาร์-อาทิตย์นี้ดูก่อน ถ้ายังเป็นต่อเนื่องอาจจะให้เร่งคลอด ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ผ่า(ถ้าไม่จำเป็น) เพราะที่เกาหลีไม่มีผ่าตามฤกษ์ :)

...ตอนที่นอนให้น้ำเกลืออยู่ มีคุณแม่กำลังจะคลอดคนนึง คงเจ็บมาก เพราะร้องดังมากกกกกก ร้องตลอดเวลา สามีก็หันมาแซว ยูจะร้องดังขนาดนี้มั๊ย แหมมมมม

แต่ก็แปลกนะ ถึงจะได้ยินเสียงร้องแบบเจ็บปวดขนาดนี้ เราก็ยังกลัวการผ่าคลอดมากกว่าคลอดเองอีก >___<

กลับมาบ้าน นอนพัก พอตอนเย็นกินข้าวก็อาเจียนเหมือนเดิม อาเจียนแม้แต่น้ำเปล่า หมดแรงไปเลย

วันนี้เลยไม่ได้อัลตราซาวนด์ อดเห็นหน้าราโฮปน้อยเลย ไม่รู้น้ำหนักเท่าไหร่แล้ว เพราะหมอให้รัดเข็มขัดเช็คคลื่นหัวใจเอา ><

วันเสาร์ที่ 13 ธันวาคม 2557 (20141213)

ตื่นเช้ามาก็อาการเดิม บ้านหมุน อาเจียนน้ำย่อย ตอนเช้าสามีต้มซุปสาหร่ายให้ กินเสร็จก็อาเจียนอีกรอบ T T
เดาว่าอาเจียนเพราะหัวหมุนตลอดเวลาด้วย เหมือนคนเพิ่งกินข้าวเสร็จแล้วไปเล่นรถไฟเหาะน่ะ

วันนี้ก็นอนทั้งวันเหมือนเดิม รู้สึกว่านอนหันขวาจะทำให้สบายตัวที่สุดแล้ว หันซ้ายเมื่อไหร่บ้านหมุนเมื่อนั้น ยังต้องให้สามีพยุงเป็นบางเวลา

พอมาบ่ายๆ เริ่มจับทริคได้ หลังกินอาหารต้องนั่งตะแคงแล้วเอนตัวไปทางขวา และต้องอยู่นิ่งๆ พยายามตั้งสติมากๆเพื่อไม่ให้บ้านหมุน จะได้ไม่อาเจียน ตอนเย็นหลังอาหารก็ทำแบบนี้อีก ปรากฏว่าสำเร็จ เราพยายามจะไม่อาเจียน กลัวลูกไม่ได้รับสารอาหาร :)

แต่ก็ยังหันซ้ายไม่ได้ ถ้าเอนหัวไปทางซ้ายเมื่อไหร่ จะล้มลงทันที ขณะที่ถ้าเป็นด้านขวา จะค่อยๆพยุงตัวเองได้ ><
หวังว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะดีขึ้นกว่านี้

ปล. พอไม่สบายแล้วอาการเจ็บหัวหน่าวกับจิมมี่หายไปเลยแฮะ หรือเพราะหมดแรงจนลืมไปว่าเจ็บก็ไม่รู้ -__-"

ปล. เพิ่งจะอัพบล็อคก่อนหน้าว่าโชคดี นอกจากเบาหวานแล้วก็ไม่มีอะไร มาวีคนี้งานเข้าเลย อะไรกันนนน

ปล. วันก่อนหน้าก็เพิ่งจะออกไปชอปปิ้งห้างเปิดใหม่อยู่เลย ><

ปล. ขอบคุณสามีมากๆ ดูแลเราดีมาก ทำให้ทุกอย่างไม่มีฟึดฟัดรำคาญใจเลย แถมยังบอกแต่ sorry ตลอดเวลา เค้าว่ารู้สึกผิดที่เราไม่สบาย

ปล. การนอนกอดพุงสามี ทำให้เข้าใจแล้วว่าทำไมจินดัลเรชอบรอนบนพุงพ่อ มันนิ่มมมมมมอย่างนี้นี่เอง ^^

ปล. เตียงมาส่งแล้ว สรุปว่าเช่าเอา 1 ปี แต่ไม่รู้จะมีแรงถ่ายรูปมาอวดมั๊ย จริงๆยังจัดบ้านไม่เสร็จด้วย แว๊กกก

ปล. พรุ่งนี้ขอให้อาการดีขึ้นกว่าวันนี้ กลัวว่าคลอดแล้วจะอุ้มราโฮปน้อยไม่ได้ เพราะแม่ยังเดินเซ พยุงตัวเองไม่ค่อยได้เลย T____T

ปล. รูปถ่ายวันที่ครบ 39 วีคพอดี ใส่แต่เสื้อตัวเดิมๆ ตัวอื่นใส่แล้วอ้วน 5555

38w 2d pregnancy symtoms

* * *

วันเสาร์ที่ 7 ธันวาคม 2557 (20141207)

เข้าสู่ปลายโค้งสุดท้ายของไตรมาส 3 แล้วสินะ ตอนนี้ (วันที่อัพบล็อค) อายุครรภ์ 38w 5d แล้ว :)

ไปหาหมออัลตร้าซาวด์เหมือนเดิม หมอบอกหัวลูกเริ่มลงต่ำมาเรื่อยๆละ แข็งแรงดีเหมือนเดิม น้ำหนักลูกก็ขึ้นมาจนเกือบจะตามเกณฑ์ละ 2639g ส่วนน้ำหนักแม่ก็ขึ้นดีเหมือนกัน วีคละ 1 กิโลกรัม 555555 ตอนนี้เลยไม่ค่อยอยากรวมละว่าขึ้นมากี่กิโลแล้ว สยอง >____<

ถามหมอแล้วว่าขึ้นไวไปมั๊ย หมอบอกปกติมาก แถมยังบอกว่าขึ้นแค่นี้แสดงว่าออกกำลังเยอะล่ะสิ ^^

จริงๆช่วงนี้ไม่ค่อยได้เดินเยอะเหมือนก่อนหน้าละ ไม่ได้เดินไปเรียนโยคะเหมือนก่อน แต่นั่งรถเมล์จากหน้าบ้านไปแทน เพราะวันไหนที่เรียนโยคะ วันนั้นหัวหน่าวและเชิงกรานจะปวดร้าวมาก เลยไม่อยากเดินเยอะเท่าไหร่ มีเรียนอาทิตย์ละ 3 วัน ก็ออกกำลังแค่ 3 วันนี้แหละ แต่วันไหนที่ไม่มีเรียนบางทีก็ออกไปโน่นมานี่บ้าง พยายามจะขยับตัว ไม่อยู่เฉยๆ เพราะคนเป็นเบาหวานต้องพยายามขยับตัว ออกกำลัง ไม่งั้นอินซูลินไม่ทำงาน :)

วัดความดันได้ 129/80 รอบนี้ตัวบนสูงเชียว แต่คิดว่าปกติสำหรับไตรมาส 3 เพราะหมอก็ไม่ได้ว่าอะไร เจอหมออีกทีเสาร์นี้

อาการคุณแม่ช่วงนี้ก็....

// นอนได้ทั้งหันซ้าย ขวา และนอนหงาย เพราะจะนอนท่าไหนหัวหน่าวมันก็เจ็บเหมือนเดิม 5555

// พอเข้า 38 วีคปุ๊บ เจ็บจิมมี่ปั๊บ เดินแล้วเจ็บตลอดเวลา แต่เราก็ไม่หวั่นเพราะจะเดินยังไง หรือจะอยู่เฉยๆยังไง คืนนั้นเชิงกรานจะร้าวเหมือนกัน ขยับตัวทีก็โอดโอย(ในใจ)เล็กน้อย เลยเลือกที่จะออกไปเดินมากกว่า

(อากาศติดลบเราก็ไม่หวั่น ><) และอาการแค่นี้มันจิ๊บๆมากๆ ถ้าเทียบกับตอนที่แพ้ท้องอย่างรุนแรง นอนซม ขยับตัวได้แค่ตอนไปอาเจียนในห้องน้ำ ตอนนั้นทรมานกว่านี้เยอะะะะะะ

// ตอนกลางคืนตื่นขึ้นมาฉี่น้อยลง นอนได้นานขึ้น ปกติเราตื่นมาฉี่แทบทุกชั่วโมง กลางคืนจะนอนไม่ค่อยกลับ เป็นคนฉี่เยอะตั้งแต่ก่อนท้องแล้ว แต่ตอนตี 4-5 ลุกขึ้นมาแล้วนอนไม่ค่อยหลับ มาหลับอีกทีตอนที่สามีออกไปทำงานแล้ว ^^

// ไม่มีอาการมือบวม ขาบวม เท้าบวมเลย อันนี้โชคดีมากๆ และไม่ปวดหลัง คงเพราะได้โยคะช่วยด้วยมั๊ง บวกกับราโฮปน้อยไม่ได้ตัวใหญ่หนักจนเกินไป

แต่ขาชาบ้างเวลานั่งนานๆ เพราะบ้านเรามันเป็นเบาะนั่งพื้น แล้วจินชอบมานั่งตักทั้งวัน เกรงใจหมาไม่กล้าขยับอีก 5555 และต้องใช้เบาะรองนั่งโดนัท เหยยยย จะบอกว่ามันดีมากเลยนะ ขนาดยังไม่คลอดจิมมี่ยังเจ็บ หลังคลอดคงเจ็บกว่านี้ เจ้าเบาะนี่มันช่วยไม่ให้จิมมี่โดนกดทับ สบายไปเยอะเลย

// รอบพุง 36.7 นิ้ว ยังไม่แตก แต่เริ่มคันนิดๆ ไม่รู้คันเพราะอาบน้ำร้อนละผิวแห้ง หรือคันเพราะจะแตกลายก็ไม่รู้แฮะ 

// กินได้กินดี ชอบกินผลไม้เย็นๆฉ่ำๆ อย่างที่เคยอัพบล็อคไปก่อนหน้าว่า กินได้เยอะขึ้น ไม่อึดอัดแน่นเหมือนแต่ก่อน

// ท้องลดรึยังไม่แน่ใจ ส่วนตัวคิดว่าท้องลดลงมานิดนึง แต่ไม่ถึงกับ obvious ขนาดนั้น แต่แม่บอก ดูแล้วไม่เห็นลดลงมาเลย 55555

จะว่าไป ถ้าไม่รวมเรื่องเป็นเบาหวานล่ะก็ เราเป็นคนท้องที่โชคดีมากๆเลยนะ ถึงจะแพ้ท้องอย่างหนักหน่วงช่วงไตรมาสแรกก็เถอะ แต่เราก็ไม่มีภาวะรกเกาะต่ำ เลือดออก น้ำคร่ำน้อย เด็กไม่กลับหัว ความดันสูง ครรภ์เป็นพิษ ฯลฯ อะไรพวกนี้เลย ^_____^

36w-37w pregnancy updates / hospital bag checklist

* * *

ขออัพเดทรวบยอด 2 วีคเลย ^^

วันเสาร์ที่ 22 พฤศจิกายน 2557 (20141122)

ครบ 36 วีคแล้ว~ รอบพุง 35.5 นิ้ว :D

ไปหาหมออัลตร้าซาวด์เหมือนเดิม วัดความดันได้ 118/69 แต่ช็อคกับน้ำหนักมาก 2 อาทิตย์ผ่านมา น้ำหนักขึ้นมา 1.5 กิโลเลยทีเดียว แต่ยอมรับว่าเดินออกกำลังน้อยลง และกินเยอะขึ้นตามที่หมอบอกเพื่อเพิ่มน้ำหนักลูก (แต่ที่กินไปมันไปไม่ค่อยถึงลูกเท่าไหร่ ลงแม่หมดเลย -"-)

หมอเห็นน้ำหนักแล้วแซว หนาวใช่มั๊ยล่ะ เลยไม่ค่อยได้ออกกำลัง สามีเสริมอีก เพราะกินเยอะด้วย....รุมกันเข้าไป -___-"

ราโฮปน้อยหนักประมาณ 2367 กรัม หมอบอกยังตกเกณฑ์อยู่อีกนิดหน่อย นี่ขนาดพยายามกินเนื้อสัตว์เพิ่มขึ้นแล้วนะ นน.ยังขึ้นมาแค่ประมาณ 300 กรัมเองหรอเนี่ย แต่ก็ยังแข็งแรงดี อัตราการเต้นของหัวใจปกติ หมอบอกถ้าคลอดเดือนหน้า(ธันวา) คาดว่าน้ำหนักแรกเกิดของราโฮปน้อยน่าจะประมาณ 3100-3200 กรัม ซึ่งก็ไม่ถือว่าน้อยสำหรับเรานะ ไม่อยากให้ตัวใหญ่ไป กลัวคลอดยาก

แล้วก็ตรวจร่างกายไตรมาส 3 โค้งสุดท้ายก่อนคลอด มีตรวจเลือด 2 หลอด ฉี่ 1 หลอด ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ และเอ็กซเรย์หัวใจ บอกผลอาทิตย์ต่อไป ^^

*

*

*

*

*

*

*

*

*

วันเสาร์ที่ 29 พฤศจิกายน 2557 (20141129)

37 วีค รอบพุง 36 นิ้ว...แต่ดูเผินๆไม่ต่างกับวีคก่อนหน้าเลย

หมอเริ่มนัดทุกอาทิตย์ละ เพราะใกล้คลอดแล้วแต่ถ้าผ่านวีคนี้ไปได้ ก็ครบกำหนดคลอด 38 วีคขึ้นไป คลอดได้อย่างปลอดภัย สบายใจ อิอิ

วัดความดันได้ 121/91 ส่วนตัวคิดว่าเลขตัวล่างมันสูงไปหน่อยแฮะ แต่หมอก็ไม่ได้ว่าอะไร

น้ำหนักขึ้นมาอีก 1 กิโล ทั้งๆที่วีคนี้เดินเยอะมาก เพราะออกข้างนอกทุกวัน มีไปเรียนโยคะ แล้วก็มีออกไปตะลอนๆบ้าง เดินตกวันละประมาณไม่ต่ำกว่า 6000 ก้าว ก็พอๆกับช่วงที่ออกกำลังเยอะๆเลย แต่น้ำหนักนี่คุมไม่อยู่เลยแฮะ ไตรมาส 3 นี่มันคุมน้ำหนักยาก มันพุ่งกระฉูดอย่างที่ใครๆเค้าว่าไว้จริงๆ T_____T

แต่หมอก็ไม่ได้ว่าอะไร คงเพราะใกล้คลอดแล้วด้วยมั๊งนะ

ราโฮปน้อยน้ำหนัก 2465 กรัม หมอบอกน้ำหนักขึ้นน้อย(1 วีคผ่านมา ขึ้นมาประมาณ 100 กรัมเอง) ยังตกเกณฑ์อยู่เหมือนเดิม แต่แม่ก็ไม่ซีเรียสเหมือนเดิม 55555

หมอบอก คงค่อนไปทางตัวเล็กแล้ว แต่ไม่เป็นไร ให้ออกมาโตข้างนอกได้ อัตราการเต้นของหัวใจก็ปกติ ทุกอย่างปกติ ราโฮปน้อยแข็งแรง นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา :)

แล้วหมอก็ตรวจปากมดลูก เดาว่ายังไม่ซอฟท์และยังไม่เปิดแม้แต่เซ็นเดียว เพราะหมอไม่ได้พูดอะไร 555 แต่หมอบอก ขนาดเชิงกราน และปากมดลูกไม่มีปัญหา น่าจะคลอดง่ายอีกต่างหาก.....สาธุ >____<

ผลตรวจเลือด ฉี่ ตรวจคลื่นหัวใจ ผลเอ็กซเรย์ ทุกอย่างปกติหมด ตอนนี้เหลือรอให้ราโฮปน้อยส่งสัญญาณออกมาลืมตาดูโลกแค่นั้น ตื่นเต้นมากๆ ^______^

หลังจากนั้นก็ไปพบคุณหมอนักโภชนาการ ดูผลเจาะเลือดต่อ 

3 วีคที่ผ่านมามีค่าน้ำตาลเกินบ้างบางมื้อ แต่ไม่ได้สูงมากอะไร แต่ผลตรวจเลือดรอบที่แล้วแย่ลงนิดนึง แต่ก็ไม่ถึงขึ้นซีเรียส หมอบอก ถ้ายังไม่คลอด ก็นัดเจอกันอีก 2 อาทิตย์ถัดมา แต่คุณหมอก็บอกข้อมูลคร่าวๆไว้ก่อน เผื่อเราจะคลอดภายใน 2 วีคนี้ คือ....ต้องมา follow up เบาหวานภายใน 6-12 วันหลังคลอด ผลเจาะเลือดก่อนกินอาหารต้องไม่สูงกว่า 100 mg/dL และหลังกินอาหาร 2 ชั่วโมงต้องไม่เกิน 140 mg/dL (แปลว่าถึงจะคลอดแล้วก็ต้องเจาะเลือดวันละมื้ออยู่ดีสินะ) แล้วก็ต้องตรวจเบาหวานโดยการดื่มกลูโคสอีกรอบ โฮกกกกกกกกกกก

*

*

*

*

*

*

อัพเดทอาการนิดนึง ตอนนี้อาการหลายๆอย่างยังเหมือนเดิม 

// เจ็บหัวหน่าวเฉพาะข้างขวาเหมือนเดิม มีเจ็บทั้งหัวหน่าวบ้างบางวัน แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือหัวหน่าวบวมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งเดาว่าก็ปกติอีกนั่นแหละ (นี่เราเป็นคนท้องที่ชิลมากเลยนะจะว่าไป ไม่ค่อยกังวล หรือตกใจอะไรกับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายสักเท่าไหร่ -__-")

// หน้าอกเริ่มคัด ไม่รู้เรียกว่าคัดรึเปล่า แต่ความรู้สึกจะเหมือนเวลาท้องแข็งที่ลูกโก่งตัว มันจะชาๆ แล้วชาขึ้นมาถึงหน้าอก เดาเอาเอง(อีกละ)ว่าอาจจะกำลังสร้างน้ำนม ช่วงนี้ชอบกินขิงสดบ่อยมากๆด้วย บำรุงล่วงหน้าไปในตัว อิอิ และก็ขนาดใหญ่ขึ้น เพราะเสื้อในคับขึ้น T^T

// ราโฮปน้อยดิ้นเยอะเหมือนเดิม แต่ไม่เรียกว่าเตะแรงละ จะออกแนวเหมือนบิดขี้เกียจ หรือพยายามจะยืดตัวมากกว่า คงเพราะพื้นที่ในท้องแม่น้อยลงตรงข้ามกับขนาดลูกที่โตขึ้น แต่มั่นใจว่าดิ้นเกินวันละ 10 ครั้งแน่นอน เวลาดิ้นทีจะชอบรู้สึกเหมือนมีอะไรเลื้อยๆ ยึกยือๆอยู่ในพุง 555

และชอบดิ้นช่วงที่แม่ทำอาหาร หลังกินอาหารดิ้นบ้างนิดหน่อย จะดิ้นเยอะเอาช่วง 5ทุ่ม เที่ยงคืน ตี 3-4 และตอน 6 โมงที่ตื่นมาส่งพ่อไปทำงาน (เตรียมเป็นค้างคาว ตื่นกลางคืนได้เลยสินะเนี่ย = =')

เมื่อวานสามีเล่าว่า เพื่อนเค้าแนะนำว่าให้จัดกระเป๋าไปโรงบาล 2 ใบ เล็กและใหญ่ ใบเล็กให้เอาไปตอนที่เจ็บท้องคลอด ส่วนใบใหญ่ไว้กลับบ้านมาเอาตอนที่ย้ายไป Day Care แล้ว

เพราะตอนที่คลอดที่โรงบาล สามีต้องเดินไปโน่นนี่ ทำเอกสาร ทำเรื่องต่างๆนาๆเยอะ แล้วต้องแบกกระเป๋าไปด้วยทุกที่ ถ้าเอาใบใหญ่(ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นกระเป๋าลาก) มันไม่สะดวก แล้วจากบ้านไปโรงบาลก็ 10 นาทีเอง Day Care ก็อยู่แถวๆโรงบาล กลับมาเอาที่บ้านจะสะดวกกว่า

จากที่เคยเห็นจากบล็อคคนเกาหลี ก็สงสัยนะว่าทำไมต้องจัดกระเป๋ากัน 2 ใบด้วย ตอนนี้เข้าใจละ วันนี้เลยมานั่งๆเช็คลิส ดูของที่จะเอาใส่กระเป๋าใบเล็กไป ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของแม่นี่แหละ

ส่วนตัวคิดว่าการจัดกระเป๋าเตรียมคลอดของแต่ละประเทศไม่เหมือนกัน

ของเราโดยรวมจะเอาใส่เป้ Kanken ไป ซึ่งเป้นี้จะกลายเป็นกระเป๋าใส่ของลูกทั้งหลายนี่แหละ แม่ๆเกาหลีใช้กันเยอะ เพราะน้ำหนักเบา และมันเป็นเป้สะพายหลัง สะพายพร้อมเป้อุ้มเด็กได้ แล้วก็แขวนกับรถเข็นได้ เราเลยไม่ได้ซื้อกระเป๋าสำหรับใส่ของลูกโดยเฉพาะ :)

ของที่จะเอาไปคือ....

// ครีมทั้งหลายของแม่ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน

// สนับข้อมือ....จริงๆแล้วที่เค้าว่าหลังคลอดข้อต่างๆมันจะหลวมนี่จริงรึเปล่าก็ไม่รู้นะ แต่ส่วนตัวคิดว่า อย่างน้อยมันก็ช่วย(ไม่มากก็น้อย) ไม่ให้ข้อมือเคล็ดที่ต้องอุ้มลูกบ่อยๆน่ะ มีเพื่อนคนนึงเอ็นอักเสบไปเลยเพราะอุ้มลูกนี่แหละ

// แผ่นซับน้ำนม

// สายรัดพุงหลังคลอด.... อ่านมาจากพันทิบ แม่ๆทั้งหลายที่เคยใช้บอกว่ามันไม่ได้ช่วยให้หน้าท้องลดเร็วขึ้น แต่มันช่วยได้เดินเหินสะดวกขึ้น เลยตัดสินใจซื้อมา

// ผ้าอนามัย.... ขำตอนไปซื้อ เพราะไปกับสามี ก็ยืนๆเลือกอยู่ พนักงานถามว่าจะใช้หลังคลอดใช่มั๊ย สามีก็ตอบแทนเลย ป่าว จะใช้ตอนนี้ พนักงานทำหน้างงเล็กน้อย เราเลยบอก จะใช้หลังคลอด(ตอนนี้ไม่มีเมนส์นะเธอ ลืมไปละหรอ 555)

พนักงานก็แนะนำแบบยาวค่อดจะพิเศษให้ ยาว 42 เซ็นกันเลย เพราะต้องนอนเยอะ ตอนที่พนักงานกางผ้าอนามันตัวอย่างให้ดูแอบช็อคไปเล็กน้อย เพราะมันยาวมาก เดาว่าด้านหลังเวลาใส่แล้วคงถึงเอว -"-

// เสื้อใน กางเกงใน 1 ชุด


// เสื้อของราโฮปน้อย 1 ชุดไว้ตอนอุ้มย้ายไป Day Care และผ้าห่มบาง  จริงๆโรงบาลจะให้กิ๊ฟเซ็ตพวกเสื้อเด็กอ่อน ผ้าห่มบาง ผ้านวมมาด้วย แต่มันยังไม่ได้ซัก เลยเอาของตัวเองไปดีกว่า ใช้แค่ผ้านวมพอเพราะมันอยู่ชั้นนอกสุด ไม่ได้โดนผิวลูก

 และไดอารี่สำหรับปี 2015 

เล่มซ้ายคือเล่มปัจจุบัน 2014 ที่ซื้อมาจากมูจิ แล้วมา DIY ตกแต่งเอา เล่มขวาเพิ่งซื้อมาเมื่อวานเลย เราชอบเล่มเล็กๆ เบาๆ พกง่าย กะว่าจะเริ่มเขียนตอนราโฮปน้อยเกิดแล้ว เป็นสมุดบันทึกพัฒนาการไปในตัว พร้อมกับชีวิตประจำวันของแม่ ^_^

ของทุกอย่างวางรวมๆไว้ กะว่าตอนเจ็บท้อง รอสามีมารับไปโรงบาลค่อยจับยัดใส่กระเป๋ารวดเดียว (ชิลสุดๆอีกละ 5555)

ส่วนกระเป๋าใบใหญ่สำหรับ Day Care ไว้มาอัพเดทอีกทีเนอะ :D

อัพเดทเรื่องจัดบ้านนิดนึง....นิดเดียวจริงๆ เพราะยังไปไม่ถึงไหน นี่ไม่เจียมตัวเลยว่าใกล้คลอดแล้ว ยังชิลสุดๆ 555

ตู้ฆ่าเชื้อโรค ซีเนียร์ของสามีให้มา โชคดีมากๆที่ได้มาฟรี ประหยัดเงินไปได้อีกหมื่นกว่าๆบาท ขอบคุณซีเนียร์มากๆ T^T

กะจะเอาไปใส่ขวดปั๊มนม จุกหลอก ที่กัด และพวกจานชามของราโฮปน้อย ตู้นี้ไม่ได้ฆ่าเชื้อด้วยอุณหภูมิสูงๆ แต่ใช้แสงไฟในการฆ่าเชื้อแทน ซึ่งจริงๆถ้าใครเคยมาเกาหลี ตามร้านอาหารก็จะมีตู้ฆ่าเชื้อเหมือนกันนะ ไฟจะสีฟ้าๆ ส่วนใหญ่จะใส่แก้วสเตนเลสที่ให้ลูกค้าไว้กินน้ำ

สั่งเครื่องฟอกอากาศ/ทำความชื้นมาแล้ว เพราะทนไม่ไหวกับอากาศที่แห้งมากๆ หายใจแล้วจมูกแห้ง คอแห้งไปหมด (หน้าตามันเหมือนถังขยะเลยนะว่ามั๊ย)

กล่องด้านขวาเอามาใส่พวกเสื้อผ้า ผ้าห่ม ของใช้ต่างๆของราโฮปน้อยแทนพวกลิ้นชัก จริงๆอยากได้สีฟ้ากับครีม แต่ของหมด มาอีกทีปลายธันวา เลยจำใจเอาสีชมพูมาแทน แม่ไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่

สุดท้าย...ไม่เกี่ยวกับลูก อิอิ

มุมคริสมาสเล็กๆของบ้านเรา จริงๆอยากได้ต้นคริสมาสมาประดับบ้านมากๆ แต่ด้วยที่เนื้อที่บ้านน้อย เลยได้แต่ซื้อต้นจิ๋วๆมาตั้งไว้แทน ต้นนี้ใช้มา 2 ปีละ คุ้มสุดๆ 5555

ไว้มีบ้านใหญ่กว่านี้ค่อยซื้อต้นแบบตั้งพื้นเนอะ ^______^

ปล. คุยกับแม่เรื่องบล็อคหลัง แม่แนะนำว่าอย่าบล็อค เพราะมันมี side effect คือ หลังคลอดแล้วทำให้ปวดหลัง แล้วเราต้องก้มๆเงยๆอุ้มลูกอีก มันจะไม่สะดวก ทนเจ็บเอาหน่อยเพราะคลอดแล้วก็หายเจ็บแทบจะทันทีเลย...

ตอนนี้เลยลังเลว่าจะไม่บล็อคหลังไป 80% แล้ว สามีก็ถามว่ายูแน่ใจหรอ ที่สามีถามเพราะเค้าต้องเป็นคนเซ็นอนุญาติให้บล็อคหลัง

นี่เลยกะว่า....ไว้ถึงเวลานั้นจริงๆค่อยมาคิดละกัน ทนไม่ไหวค่อยบล็อค ทนไหวก็ไม่ต้องบล็อคละกัน >______<


ปล. หิมะแรก ตกวันแรกของเดือนธันวาเลย ตกมาต้อนรับเดือนเกิดของราโฮปน้อยสินะ อิอิ